Wolkjes Spiritualiteit
De gedichten en columns die ik hier schrijf, zijn een rondleiding in mijn gedachten.
Die een weg hebben gevonden naar de vorm waarin het nu hier staat. Na een gesprek gaat het in mijn hoofd nog verder. En herdenk en herzie ik alles. Ik houd van het delen en praten over alles in het leven. Je bent welkom om hier verder rond te kijken. En hoe mijn leven hierdoor is gevormd.
Anne-Paule
Gedichten | Gedachten | Levenswijze
Als jij een vogel zou zijn,
laat je dan alle kleuren van jouw vleugels zien..
Paars voor je kracht en eeuwige moed
Geel voor de felheid van jouw licht
Zwarte lijnen voor de pijn die je bij je draagt
Rood omdat liefde altijd het antwoord is
Blauw om in de wolken te verdwijnen
Groen voor het vertrouwen dat je geeft
Oranje omdat gemengde gevoelens er mogen zijn
Roze om kinderlijk te blijven
En een vleugje goud, voor de mooiste dagen
Maar wat ik je eigenlijk wilde vragen
Blijf je zo hoog mogelijk vliegen?
Dan kan iedereen altijd je kleuren blijven zien
En dat, iedere dag, vanaf de ochtend weer opnieuw
Anne-Paule
Als ik over je droom, mag ik dan je stem nog eens horen?
En als je er dan toch bent, neem even plaats en laten we samen zijn. Zoals wij samen waren, vertrouwd. Je bent zo vertrouwd…
Wil je nog even blijven?
Het loslaten gaat zonder dat ik ernaar vraag, je stem en jouw manier van binnenkomen lijken steeds meer te vervagen.
Ik doe het niet zelf, het leven neemt mij weer mee, maar dan zonder jou. Dat is het leven, en dat is zo rauw.
Wil je daarom nu extra veel tegen mij praten?
Dan neem ik deze droom met jou weer mee en kan ik mij jouw stem nog langer blijven herinneren.
Bedankt dat je er weer even was, blijf in mijn dromen terugkomen. Je bent het mooiste wat er ooit was.
Anne-Paule
Jurk
Voor een feestje kocht ik een nieuwe jurk, want ik kan toch niet alweer in dezelfde kleding verschijnen?
Het is 7 uur ’s avonds en ik maak mij klaar, en zonder dat ik mijn gevoel er precies naar toe kan plaatsen, voelt het niet vertrouwd.
Tijdens het rond laten gaan van mijn gedachten gaat mijn blik naar mijn kledingkast.
Ik denk verder niet na, sta op en schuif de deur open en zie mijn mooie, vertrouwde jurk.
Dit is het. Dit is wat mijn gevoel zo miste. Je bent mijn vertrouwde haven. Je kent mijn vormen, de mensen die ik ontmoet… en we dansen samen dezelfde passen op zoveel verschillende feestjes.
Je liet mij op blote voeten dansen of samen op hoge hakken. We pasten samen, en nu wilde ik jou laten gaan.
Al zo vaak heb je mij zelfvertrouwen gegeven door mij mooi te laten voelen in elk seizoen van mijn leven.
Het maakt mij toch helemaal niet uit dat ik weer hetzelfde ga dragen.
Je blijft bij mij, elk feestje en alle andere mooie dagen.
Anne-Paule
Een ouder die ziek is
En niet meer beter zal worden.
Het doet iets aan je fundering.
Het raakt je in je kind zijn,
je vrij zijn, compleet zijn.
En kind ben je altijd, ook als je 40 bent,
en steeds meer besef je,
dat je steeds dichterbij komt,
dichterbij die vervelende werkelijkheid.
Het doet iets met de manier waarop ik leef,
en naar mijn toekomst kijk:
juist heel vrij, en confronterend,
juist heel pijnlijk, en ook mensonterend.
Wat is beter? En wat draag je mee
aan al die adviezen?
Iedereen rouwt anders. We gaan je verliezen.
En dat verliezen is een proces
wat al zo lang bezig is.
Momenten in stilte, momenten alleen.
De gedachten aan je stem en je mening.
En nu kan ik nergens heen.
Het leven is een cirkel, en hij is een keer rond.
Maar hoe rond is die cirkel nu?
Waar draait die nog naartoe?
Op die onzekerheid ben ik niet voorbereid,
en zal ik steeds meer moeten leren vertrouwen,
op mijn eigen fundering die jij mij hebt laten bouwen.
Anne-Paule
Er is iets wat ik je wil laten weten,
Waarschijnlijk had je dit nooit van mij gedacht.
Soms zou ik willen zijn zoals jij
In alles wie je bent,
Hoe jij in het leven staat. Dat lijkt me zo fijn.
Er hangt een bepaald gemak om je heen.
Je doet het in je eentje, maar toch lijk je nooit alleen.
Weet je wel hoeveel mensen jou bewonderen?
Ik denk van niet, misschien juist omdat je daar niet mee bezig bent.
Je draagt een mooie gloed over je leven
Liefdevol, ongeremd, met een bestemming die onbekend blijft.
En steeds, van een afstand, denk ik:
Wat ben je mooi, hoe leef je zo puur?
Daarom wil ik het je zeggen,
Want ik was en ben je stille bewonderaar
Net als vele anderen.
Wil je dat nooit vergeten?
Anne-Paule
Liefdesverdriet als een wedergeboorte
Vanaf nu is het begin aan jou
Maar dit begin weet meer, wil meer,
En zal niet meer aannemen wat je niet wilt meenemen.
Zal niet accepteren, maar wil leren:
Waar doe ik goed aan? Wat is timing,
Als ik die ene persoon ontmoet?
Een gebroken hart is een nieuwe start,
Een reset van je eigen hart
Ga door de pijn, gun jezelf de vrijheid
Die je daarna ervaart
Eenzaamheid en een nieuwe persoonlijkheid.
Maar nog nooit zo goed
In de liefde voorbereid
Anne-Paule
